podmiotowy

podmiotowy: podmiotowy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'odnoszący się do podmiotu jako części zdania lub mający jego cechy' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}filoz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'mający cechy podmiotu, osoby poznającej, działającej; także: zależny od właściwości psychicznych poznającego podmiotu; subiektywny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podmiotowe widzenie świata. Podmiotowe potrzeby, wrażenia. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}praw. {{/stl_8}}{{stl_7}}'odnoszący się do podmiotu prawa': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podmiotowe prawo, roszczenia. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

podmiotowy — 1. jęz. «dotyczący podmiotu jako części zdania; mający jego cechy» ∆ Dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający podmiot, czyli sprawcę czynności albo nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określony, np. praca człowieka, błękit nieba» ∆… … Słownik języka polskiego
podmiotowo — przysłów. od podmiotowy (zwykle w zn. 2) Ujmować jakieś zjawisko podmiotowo … Słownik języka polskiego
podmiotowość — ż V, DCMs. podmiotowośćści, blm rzecz. od podmiotowy (zwykle w zn. 2) Podmiotowość doznań, wrażeń … Słownik języka polskiego
subiektywny — subiektywnyni 1. «uwarunkowany osobistymi względami, poglądami, doznaniami; wypływający z indywidualnych zapatrywań; nieobiektywny, stronniczy» Subiektywne odczucia. Być subiektywnym w sądach. 2. filoz. «zależny od podmiotu poznającego;… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias